باید از کوچه گذر کرد شبی

با دلی گرم، پر از شوق، تن ملتهبی

باید از کوچه‌ی دلبستگی کهنه گذشت

و به سر منزل یک سایه‌ی آرامش مزمن ننشست

و سر از پیله برون کرد به شوق

و فرو شد به دل گودترین نقطه‌ی آب

باید از خیس شدن ترس نداشت

دل به دریا زدن از پیر خرابات آموخت

کودک پاک درون را به تحرک وا داشت

باید از بازی آن کودک دیرینه به وجد آمد باز

بچگی باید کرد

بچگی باید کرد…

*آخرین جلسه از درس رهبری سازمان و کلاس استاد دوست داشتنی دکتر علی‌پور.